فعلاً بدون نام
فعلاً بدون نام

فعلاً بدون نام

چی می‌تونه جایگزین اینترنت بشه؟

دیگه نیازی نیست فرت و فرت برای گوشیم فضا خالی کنم. برم فایل‌های دانلود شده تلگرام و غیره رو دیلیت کنم. هیچ کار دیگه‌ای هم حوصله ندارم انجام بدم. با اینکه وقتم از تلگرام خوندن و اینستاگرام و غیره آزاد شده. نگاه مثبتم هم اینه که من به سهم خودم چه‌کاری از دستم برمیاد برای روزهای بهتر. شخصیتم جوریه که از تنهایی انرژی می‌گیرم اما توتنهایی‌ام اصلی‌ترین کارم مطالعه و تحقیق بود، با نبوداینترنت، باید جایگزینش رو پیدا کنم. احتمالاً بریم تو کار اختراع چیزی جدیدتری که کسی نتونه قطعش کنه. در اینجا نویسنده خنده‌ی تلخی کرد، البته توی ذهنش.

برتری خفیف در این روزها برای من

گلایه؟ خواستم گلایه کنم از قطعی اینترنت، گفتم نه. مثبت فکر کنم. افکارم رو متمرکز کنم به سمت مثبت محور مختصات برتری خفیف "دارن هاردی". اگه سمت مثبت محور باشم نم نم مثبت‌تر می‌شم و پیشرفت حاصل می‌شه. نمی‌خوام خودمو گول بزنم. دیگه سنی از من گذشته. این روزها در ذهنم مطالب و نکات انگیزشی که طی سال‌های متمادی خونده‌ام مرور می‌شه. می‌گم این قطع شدن اینترنت هم فرض کن یه شکسته دیگه‌ است برات و بیا ازش درس بگیر و از فرصت ایجاد شده استفاده کن. حداقل استفاده‌اش همین مرور دانسته‌ها و بازیابی خودمه.

پی نوشت: 26 آذر 98 نزدیک یک ماه بعد از این پست.
حالم خوبه. عالی. همین رویه به من کمک کرد. روحیه‌ام حفظ شده و بهتر هم شده. به لطف خدا. شکر و سپاس بی حد.

این نیز بگذرد

اینترنت قطعه. یه مشت چرندیات نوشتم و پاک کردم. بگو کرسی شعر. نوشتم از بارها سر زدن به دو سه سایت خبری که باز می‌شن و خوندن کامنتها و خیلی چیزهای دیگه. ولش کن. الآنو عشقه که دارم می‌نویسم. هرجا رفتم پایه‌ی یه کار دیجیتالی رو گذاشتم و پیش رفتم، تصمیماتی متوقفش کرد. چه می‌دونم، خودمو اینجوری آروم می‌کنم که ناراحت نباش، از فرصت استفاده کن و بیشتر فکر کن. گور پدر برنامه ریزی و اهداف و پلن و غیره. بی‌برنامه برو جلو!