گلایه؟ خواستم گلایه کنم از قطعی اینترنت، گفتم نه. مثبت فکر کنم. افکارم رو متمرکز کنم به سمت مثبت محور مختصات برتری خفیف "دارن هاردی". اگه سمت مثبت محور باشم نم نم مثبتتر میشم و پیشرفت حاصل میشه. نمیخوام خودمو گول بزنم. دیگه سنی از من گذشته. این روزها در ذهنم مطالب و نکات انگیزشی که طی سالهای متمادی خوندهام مرور میشه. میگم این قطع شدن اینترنت هم فرض کن یه شکسته دیگه است برات و بیا ازش درس بگیر و از فرصت ایجاد شده استفاده کن. حداقل استفادهاش همین مرور دانستهها و بازیابی خودمه.
پی نوشت: 26 آذر 98 نزدیک یک ماه بعد از این پست.
حالم خوبه. عالی. همین رویه به من کمک کرد. روحیهام حفظ شده و بهتر هم شده. به لطف خدا. شکر و سپاس بی حد.
اینترنت قطعه. یه مشت چرندیات نوشتم و پاک کردم. بگو کرسی شعر. نوشتم از بارها سر زدن به دو سه سایت خبری که باز میشن و خوندن کامنتها و خیلی چیزهای دیگه. ولش کن. الآنو عشقه که دارم مینویسم. هرجا رفتم پایهی یه کار دیجیتالی رو گذاشتم و پیش رفتم، تصمیماتی متوقفش کرد. چه میدونم، خودمو اینجوری آروم میکنم که ناراحت نباش، از فرصت استفاده کن و بیشتر فکر کن. گور پدر برنامه ریزی و اهداف و پلن و غیره. بیبرنامه برو جلو!