این نیز بگذرد

اینترنت قطعه. یه مشت چرندیات نوشتم و پاک کردم. بگو کرسی شعر. نوشتم از بارها سر زدن به دو سه سایت خبری که باز می‌شن و خوندن کامنتها و خیلی چیزهای دیگه. ولش کن. الآنو عشقه که دارم می‌نویسم. هرجا رفتم پایه‌ی یه کار دیجیتالی رو گذاشتم و پیش رفتم، تصمیماتی متوقفش کرد. چه می‌دونم، خودمو اینجوری آروم می‌کنم که ناراحت نباش، از فرصت استفاده کن و بیشتر فکر کن. گور پدر برنامه ریزی و اهداف و پلن و غیره. بی‌برنامه برو جلو!